Në Londër ndalohet ngritja e dorës në mësim

Ministri: Mjaft më me studentët që "të nxjerrin sytë" për t‘u përgjigjur
"Të mos e ngrejë dorën ai që di përgjigjen". Pamja klasike e shkollës
fillore, ku mësuesja bën një pyetje dhe nxënësit ngrenë dorën për t‘u
përgjigjur të parët, është ç‘edukuese dhe duhet ndryshuar ose
zëvendësuar nga metoda të ndryshme për të verifikuar dhe stimuluar
njohuritë e shkollarëve. Të paktën kjo

sugjerohet në një dokument të fundit të ministrit britanik të Arsimit
dhe Shkencës në lidhje me një mënyrë të re të raportit mësues nxënës.
"Ftesa për të ngritur dorën është një veprim spontan, që nuk ka të bëjë
fare me përgatitjen e nxënësit", pohon ministri anglez. Sipas tij, një
gjë e tillë nuk u lë mundësi për t‘u shprehur nxënësve që janë të
turpshëm, të mbyllur në vetvete apo atyre që thjesht nuk kanë dëshirë
të aktivizohen. Nga ky këndvështrim, ngritja e dorës do të ishte një
veprim me efekt të kundërt, që përfundon në krijimin e një "muri" në
klasë mes nxënësve të mirë dhe atyre që ministri i përcakton si "fëmijë
të padukshëm", të cilët rrezikojnë të mbeten mbrapa në programet
mësimore. Sipas tij, një gjë e tillë mund të zhvillojë një ndjenjë
inferioriteti tek ata dhe nuk bëhet fjalë për një ndalim taksativ të
një veprimi të tillë. Sipas shumë studiuesve, në këtë rast nostalgjikë,
pas shishes së bojës, letrës thithëse, dërrasës së zezë me shkumësa,
stilolapsave në dorë, tashmë "specie të zhdukura", duket sikur po i
ikën koha një pjese tjetër të shkollës së vjetër të detyrueshme, asaj
me përparëse, jakë të bardhë dhe disiplinë të hekurt. Instruksionet që
përmban raporti i ministrit në lidhje me çështjen e mësipërme, fryt i
muajve të tërë hetimesh, intervistash me drejtorët, mësuesit dhe
nxënësit, statistikave e sondazheve mes prindërve ofrojnë alternativa
të ndryshme në lidhje me ngritjen e duarve. Në studim propozohet që
nxënësit të vendosin të japin përgjigjen e tyre herë pas here për t‘i
bërë të gjithë pjesëmarrës në mësim; gjithashtu propozohet krijimi i
çifteve të nxënësve, të ndërthurur në mënyrë të tillë, që njëri të
fillojë përgjigjen dhe tjetri ta përfundojë; formimi i "grupeve
debatuese" brenda të cilëve çdo koncept i ri të zbërthehet me
pjesëmarrjen e të gjithë grupit. Një tjetër parim i cituar në dokument
është ai i të cilësuarit një gabim në rastin e krijimit të një "gare
shpejtësie", pasi shkolla nuk është një telekuic ku merren çmime.
Megjithatë, sipas raportit, është e nevojshme t‘i japësh të paktën 30
sekonda kohë çdo fëmije për të menduar dhe përgatitur një përgjigje të
përmbledhur.


"E rëndësishme është që nxënësit të mos ndahen në dy nënklasa: nga
njëra anë të talentuarit gati për të ngritur gjithnjë dorën dhe, nga
ana tjetër, nxënësit e urtë që preferojnë të qëndrojnë në fund të
klasës, jashtë "rrezes" së mbikëqyrjes së mësueses", përfundon studimi.
Sigurisht që jo të gjithë janë dakord. Sindikata më e madhe e mësuesve
thotë se nuk ka asgjë të re në propozimin e ministrit: "Mësuesit e
fillores, tashmë kanë kohë që përdorin strategji të ndryshme për të
përfshirë të gjithë klasën gjatë mësimit", thotë sekretari i
përgjithshëm i federatës.



"Nuk është e nevojshme që ministri të na mësojë detyrën tonë.
Ndonjëherë është e nevojshme që nxënësit ta ngrenë dorën dhe të thonë
atë që kanë në mendje; është një mënyrë e mirë për të ndezur debatin",
thotë një mësues filloreje dhe autor i një libri shumë të vlerësuar, i
cili flet për rregullat e reja shkollore të

shekullit XXI. Kushedi se çfarë do të thoshte në lidhje me propozimet e
ministrit britanik, Ernesto Derosi, nxënësi më i mirë në librin "Zemër"
të Edmondo De Amiçis. Gjithsesi, debati është i hapur. Të ngrejë dorën
ai që mendon se në klasë, ose ndoshta edhe në punë e në jetë, do të
ishte më mirë të mos i përdorte fare duart për të rënë në sy.


Intervista



Flet pedagogu: "Mësuesit mund të ndryshojnë konceptin e vetë fëmijës"



"Kështu, më të turpshmit pësojnë një poshtërim të thellë"





Suksesi i disa nxënësve nuk mund të realizohet mbi dështimin e disa të
tjerëve. Për këtë nuk ka dyshim asnjë pedagog. Ja se si na e shpjegon
njëri prej tyre më mirë faktin.



Çfarë ndiejnë fëmijët që nuk e ngrenë dorën kurrë?



Kur mësuesi arrin te pyetja e bezdisshme "kush di të përgjigjet?" - kjo
shoqërohet zakonisht edhe me fraza të tipit "e di mirë", apo "mendohu
mirë". Por poshtërimi më i madh është atëherë kur një shok e jep
përgjigjen.



Shkolla angleze po mendohet gjatë mbi këtë fakt, ju si mendoni?



Në Britaninë e Madhe shteti nxjerr ligje në lëndët e shkollave publike,
në ato private modeli është edhe më shumë konkurrues. Megjithatë,
statistikat tregojnë se janë shkolla si ato finlandeze, ku sistemi nuk
është konkurrues, që nxjerrin nxënës të shkëlqyer.